| Ervaringen
Wiske verlost van binnenbal met kijkoperatie |
Op
ballenjacht in
Jemgum (Duitsland) 13 februari 2009 In het Noord-Duitse plaatsje Jemgum bevindt zich een Gnadehof (opvang) voor afgedankte, zielige dieren. Wat klinkt dat mooi, een Gnadehof, een plek waar dieren genade vinden! Lothar en Marc van Stichting Melief,
met hun prachtige Gnadenhof in Sögel, Noord-Duitsland, hebben
de hulp van dierenarts Peter Klaver ingeroepen. Zij zijn door de
wanhopige eigenaar van een Genadenhof in Jemgum benaderd of zij een
goede dierenarts weten om een aantal varkens te castreren. De
informatie gaat op dat moment niet veel verder dan dat er in Jemgum
minstens 6 beren of borgen (= gecastreerde beren) rondlopen en 2
zeugen. En plotseling waren er 3 biggetjes… Vrijdag 13 februari 2009 gaan we op
weg naar Jemgum in Noord-Duitsland. Wat mij direct opvalt, is een omheining waarbinnen twee (redelijk) verwilderde honden ronddraven. Vervolgens veel modder, nog meer omheiningen, varkens en nog meer blaffende honden. Een troosteloze aanblik, maar ik stop het weg. De eigenaar van dit Jemgumse Gnadenhof vertelt dat de beren allemaal zijn gecastreerd en dat hij plotseling 3 biggetjes vond. Wanneer weet hij niet meer, eind oktober of begin november 2008… De eerste actie is daarom te gaan 'voelen' of de beren inderdaad gecastreerd zijn. Het werd een ware ´varkensjacht´ in een diepe laag modder, vermengd met een even diepe laag stront. In de eerste arena verblijven 2 beren en 1 zeug. De zeug heeft een verdachte hangbuik, maar dat kan ook bij het soort horen. Dat nemen we maar aan. Eén van de beren laat zich vangen en betasten, maar geen ballen. De andere beer weigert betast te worden, en moet onder narcose worden afgevoerd. Op naar de volgende arena, waar zich 2 zeugen en 2 beren bevinden. Het is een komen en gaan, maar uiteindelijk zijn ze alle twee betast, en wederom geen ballen… Een raadsel?! Gaandeweg de 'voelactie' vertelt de eigenaar dat de beren eind mei 2008 zijn gecastreerd. Op de vraag of de beren na de castratie van de zeugen gescheiden zijn gebleven, volgt een vaag antwoord. Een redelijk cruciale vraag in deze, omdat na de castratie de beren ca. 2 maanden vruchtbaar blijven. Ondertussen brengen we een bezoek aan moeder en kroost. Naar verluid gaat het om 2 beertjes en 1 zeugje. Een volgend probleem dient zich aan. Als de biggen eind oktober, begin november zijn geboren, zijn de beertjes inmiddels geslachtsrijp. Zorgen om moeder en zeugkind! Er wordt een plan gemaakt om de 2 beertjes te castreren en moeder en zeugkind daarna apart van de 2 beertjes te houden. Vooralsnog blijft de 'onbevlekte' bevruchting van moeke een raadsel. Naarmate de uren vorderen raken wij, net zoals de arme dieren, redelijk onderkoeld door de gure wind en af en toe een straffe regen/sneeuwbui. En het medelijden met deze arme dieren groeit in hetzelfde tempo. Maar ik blijf het wegstoppen. Er is nog één arena over, waar twee beren verblijven. Geen ballen! Rest maar één verklaring. De gecastreerde beren zijn te snel na castratie met de zeugen herenigd. Of een tweede verklaring, dat er een binnenbeer (ballen niet ingedaald) bij is, maar dit laatste is niet waarschijnlijk. In ieder geval moeten de twee beertjes worden gecastreerd en gescheiden worden van moeder en zeugkind. Alles wordt hiervoor in gereedheid gebracht en de biggen worden gevangen. En wat blijkt… het zijn 3 beertjes, geen zeugje dus. In rap tempo worden de 3 onder narcose gebracht en gecastreerd Moeder wordt vervolgens naar buiten gebracht, zodat de 3 beertjes binnen in alle rust kunnen herstellen en hun mannelijkheid kwijtraken. Klappertandend liggen ze onder een dikke laag stro, met flessen warm water tussen hen in om warm te worden. Onderhand hebben Lothar en de twee stagiaires de varkenshuisjes van stro voorzien, zodat de beesten daar wat warmte kunnen vinden. Ook het hondenhok wordt niet overgeslagen. Dit was helemaal leeg. Ze hebben het volgestouwd met stro en dit wordt met grote dankbaarheid door de honden aanvaard!!! De twee honden duiken direct in het stro, en zijn niet van plan er voorlopig weer uit te komen! Eén van de varkens die daar rond loopt heeft een enorm gezwel onder aan zijn keel hangen. Dit beest moet geholpen worden, de grote bal sleept al over de smerige grond. Maar de eigenaar heeft geen geld… Uiteindelijk lukt het wegstoppen niet meer. Een hele trieste ervaring. Een eigenaar van een Gnadenhof die geen idee heeft waar hij mee bezig is. Een grote vlakte met omheiningen waarbinnen dieren moeten overleven. Geen adequate beschutting tegen wind en kou, geen troggen (voederbakken). Een grote vieze modder- en strontpoel waar deze dieren in leven, en uit moeten eten. En dan heb je nog maar de helft gezien, want er zijn ook nog paarden en geiten, en wie weet wat nog meer. Gnade! |
